“Ik noem het klassiek”, zei E, nadat ik haar kakineus had genoemd.
Ze was niet beledigd. Ze weet wie het zegt.
Maar ook, ze weet wie ze is.
M’n studenten noemen me streng. En ik vrees dat het waar is. Vanwege m’n toon.
Ik werk eraan.
Elke dag.
Maar qua toon kan ik niet liegen. Helaas. Dus de kleinste ergernis is hoorbaar. Een fragmentje ongeduld, een snufje irritatie? Ik kan het niet verbergen.
Ik maak er geen geheim van. Van dat manco. Tot grote verbazing van sommige studenten. “Je gaat jezelf toch niet naar beneden halen?”, vroeg er pas nog een.
Interessante vraag.
Interessant wereldbeeld ook.
Ik kan het me vanuit haar perspectief wel voorstellen. Want als je aan het begin van je leven staat en je moet jezelf nog leren kennen, dan kan open zijn over je tekortkomingen voelen als jezelf naar beneden halen.
Maar als je jezelf goed kent. Als je weet welke kwaliteiten en eigenschappen het fundament van je karakter vormen, dan weet je dat je niet verder kunt vallen. Dan kun je vrij en met een beetje zelfspot naar je imperfecties kijken.
Over mij
Ik werk als Hbo-docent, woon in Bears en had een burn-out. Ik schrijf over burn-out in de hoop dat jij er iets aan hebt en ik er nooit meer een krijg. Ik ben in voor een goed gesprek.
Mijn inspiratie als docent? Zien dat het kwartje valt. Er vertrouwen ontstaat. Contact. Dat er beweging is, groei en ontwikkeling. Dat de student (m/v) ineens - van de ene op de andere dag - volwassen is geworden. Dat ze zichzelf ontstijgt. Tot haar eigen verbazing. Dat is magisch.
De burn-out? Die duurde langer dan me lief is. Kostte me meer dan ik bereid was te betalen. En bracht me meer dan ik ooit had kunnen bevroeden.
Een goed gesprek? Noem het coaching, begeleiding of gewoon je hart luchten. Even praten met iemand die het snapt. M'n punt is: je kunt me bellen. Mailen mag natuurlijk ook. En wees gerust; de 'teller' gaat niet onmiddellijk lopen (pas als je een coachtraject wilt starten).
Meer weten? De feiten vind je hier. Liever iets persoonlijker? Bel of mail me voor een afspraak.
