Ik heb het geprobeerd, hoor. Echt.
Maar het is niets voor mij.
Yoga.
Ik heb er een allergie voor. Of nee, ik word er agressief van.
Vraag me niet waarom.
Ligt dat aan de yoga? Vast niet. Er zijn immers heel veel mensen die er gelukkig van worden. Of er in ieder geval iets in vinden. Iets positiefs.
In het boeddhisme hanteren ze het uitgangspunt dat je een meditatie minstens 21 keer gedaan moet hebben om te kunnen vaststellen of het wat voor je is of niet. Dus dat heb ik gedaan. Ik heb yoga beoefend in verschillende scholen en bij verschillende leraren.
En na pak ‘m beet 20 keer mag ik zeggen: yoga is niet voor mij.
Is dat een algemeen geaccepteerd standpunt?
Nee.
Vooral niet voor mensen met een burn-out. Toen ik in m’n burn-out zat, werd me van verschillende kanten – dringend – geadviseerd om aan yoga te doen. En, als gezegd, ik heb het geprobeerd.
Echt.
Maar het hielp me niet.
Het tegenovergestelde was waar. Ik kreeg er meer stress van, meer frustratie, meer irritatie. Ik raakte meer weg van mezelf.
Nu hoor ik je denken, maar dat is nou net the whole point van yoga. Dat je voorbij je ergernis, frustratie en wat dies meer zij, geraakt.
Klopt.
Gelukkig vond ik mijn eigen yoga. Mijn eigen meditatie. In het klimmen. Daar vond ik focus en leerde ik loslaten. Daar kwam ik in contact met mezelf en m’n angsten. Daar lukte soms weer iets. En toen ik op het dieptepunt van m’n burn-out na m’n eerste klimles naar huis reed, voelde ik me voor het eerst in jaren opgeruimd.
Over mij
Ik werk als Hbo-docent, woon in Bears en had een burn-out. Ik schrijf over burn-out in de hoop dat jij er iets aan hebt en ik er nooit meer een krijg. Ik ben in voor een goed gesprek.
Mijn inspiratie als docent? Zien dat het kwartje valt. Er vertrouwen ontstaat. Contact. Dat er beweging is, groei en ontwikkeling. Dat de student (m/v) ineens - van de ene op de andere dag - volwassen is geworden. Dat ze zichzelf ontstijgt. Tot haar eigen verbazing. Dat is magisch.
De burn-out? Die duurde langer dan me lief is. Kostte me meer dan ik bereid was te betalen. En bracht me meer dan ik ooit had kunnen bevroeden.
Een goed gesprek? Noem het coaching, begeleiding of gewoon je hart luchten. Even praten met iemand die het snapt. M'n punt is: je kunt me bellen. Mailen mag natuurlijk ook. En wees gerust; de 'teller' gaat niet onmiddellijk lopen (pas als je een coachtraject wilt starten).
Meer weten? De feiten vind je hier. Liever iets persoonlijker? Bel of mail me voor een afspraak.
